Nóż – niezależnie czy własny do obrony, czy w rękach napastnika to temat budzący bardzo skrajne emocje i stanowiska również pośród samych ekspertów ds bezpieczeństwa. Procedury bezpieczeństwa stoją na mocnym gruncie ewakuacji czyli podejmowania w momencie agresji z użyciem noża, natychmiastowej ucieczki od nożownika. Podobnie w sytuacji szantażu z użyciem noża, mając świadomość śmiertelnego ryzyka (uwzględniając rownież aspekt miejsca na ciele w które kierowane jest narzędzie w chwili statycznego zdarzenia), zasadnym wydaje się nie podejmowanie żadnych chaotycznych ruchów i nie używanie za dużej ilości słów w kierunku napastnika a opanowane wykonywanie jego poleceń – szczególnie jeśli ofiara jest zupełnie niewyszkolona. Dysponując jednak wiedzą w zakresie różnych profili sprawców i szerokiego wachlarzu motywów ich działania, trudno jest wskazać jeden skuteczny schemat postępowania na okoliczność takiej napaści. Szczególnie bez uwzględnienia takich czynników, jak chociażby własna sfera psychologiczna i silne emocje, które albo pobudzą (rownież w negatywnym znaczeniu tzn prze-stymulują) albo sparaliżują i uniemożliwią logiczne myślenie i działanie.

A contrario do ewakuacji stawiamy podjęcie się walki z nożownikiem, co osobom nieznającym problematyki może wydawać się jedynie brawurą. Są zdarzenia gdy ewakuacja jest po prostu niemożliwa do realizacji – zamknięte pomieszczenie /atak nagły bez widocznych sygnałów/atak poprzedzony sygnałami, których ofiara nie dostrzegła, 2 ofiary typu dorosły i dziecko. To co prezentujemy na filmie poniżej to jedno z rozwiązań na zdarzenie, gdy ani ukrycie się, ani ewakuacja ani próba deeskalacji agresji są niewykonalne a z którego okoliczności wynika jasno sprecyzowany cel nożownika – pozbawienie nas nie telefonu/portfela a dosłownie życia lub zdrowia.