Bezpieczeństwo – wartość priorytetowa, szczególnie jeśli myślimy o dzieciach. Temat trudny bo ilość form zagrożeń i profili sprawców uniemożliwia 100% poczucie bezpieczeństwa. Ta trudna prawda nie ma zniechęcać do walki o bezpieczeństwo a powinna być przyczynkiem do szerokiego spektrum działań – świadomość zagrożeń, gotowość mentalna do podjęcia obrony, pewność swojej sprawczości, pokora, znajomość prawa w tym zakresie i znajomość technik obrony to niezbędny miks pozwalający na podejmowanie rozmowy o bezpieczeństwie dziecka. Ostatnia tragiczna sytuacja z Poznania pokazuje, że nawet w „bezpiecznym” otoczeniu, może wydarzyć się coś nieprzewidywalnego. Takich zdarzeń/historii jest wiele. Przemoc wobec dzieci dzieje się na ulicy, w szkole, we własnym domu i w internecie. Uczmy dzieci prawa do obrony. Uczmy je odpowiedzialności za podejmowane działania. Pokazujmy różnice między obroną a napaścią – nawet jeśli szkolny nauczyciel uzna je za tożsame. Dziś podczas dnia otwartego dzieci jak jedno mówiły że w „szkole gdy sie bronisz i tak dostaniesz uwagę”. To duży bląd tak ukierunkowywać dziecko. Prawo jasno stoi na stanowisku że każdy ma prawo odpierać bezpośredni i bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem. Każdy ma prawo żądać od sprawcy odszkodowania, zadośćuczynienia a od organów należytego ukarania sprawcy. Uczmy tego dzieci aby w dorosłym życiu nie bały się stawiać czoła złu. Uczmy je, że czujność i obserwacja otoczenia to jedna z podstaw skutecznej prewencji.