Każdy kto dźwigał ciężary rozumie zasadę specyficzności. Jeśli chcesz wzmocnić ręce to nie będziesz wykonywać siadów. Wydaje się to oczywiste, jednak kiedy przychodzi do samoobrony ta specyficzność często ulatuje.

Kilka tygodni temu oglądałem pokaz szkoły karate, która prezentowała się jako szkoła samoobrony, jednak ruchy które były prezentowane były ewidentnie częścią tradycyjnego podejścia, które próbuje mamić widza, że krucha fizycznie kobieta pokona dzwignią agresora uzbrojonego w nóż. Nie mam zamiaru oceniać karate jako całości ponieważ w ramach tego pojęcia zawiera się wiele stylów i wiele skutecznych technik jednak na pewno nie są częścią czegoś co można nazwać kompletną samoobroną. Przy doborze technik do pokazu, a więc zapewne również w treningu, nie zostały wzięte pod uwagę predyspozycje i realia, a jedynie konieczność odtworzenia techniki. Zdaje sobie sprawę, że na części publiczności, zwłaszcza tej niedoświadczonej takie pokazy robią spore wrażenie i efekt estetyczny jest spory. Jednak zawsze należy sobie zadać pytanie czy w sytuacji realnego zagrożenia, które dalekie jest od teatru to jest właśnie to co bym robił.

Ale żeby nie było że czepiam się karateków warto się przyjrzeć również własnemu podwórku. Oglądając materiały ze szkolenia active shooter jednego z trenerów to co uderza to nacisk na techniki rozbrojenia stosowane w szantażach, podczas gdy mamy do czynienia z sytuacją dynamiczna, ale pytanie brzmi jak grupa nie wyćwiczonych nastolatków ma sobie poradzić psychicznie, technicznie i siłowo z uzbrojonym w broń przeciwnikiem?

Samoobrona to specyficzna materia, a trening przygotowujący powinien zawierać wszystkie kryteria jakie warunkują do traktowania danego stylu/systemu jako kompletnej samoobrony. Jakie to kryteria:

-skupienie na kształtowaniu najprostszych technik obrony przed najpopularniejszymi atakami

-trening obron przed atakami z użyciem ostrych przedmiotów, pałek, broni palnej

-trening obron w sytuacji nieprzygotowania/zaskoczenia

-właściwy trening mentalny nastawiony na budowę silnej psychiki

-trening siłowo-kondycyjny nastawiony na kształtowanie dynamicznych ruchów w kontekście krótkich rund

-stosowanie treningów sytuacyjnych i scenariuszowych

-trening obron i walki w kontekście każdego dystansu, płaszczyzny i kierunku

-stosowanie ubioru zbliżonego do codziennego

Dążenie do zachowania specyficzności treningu ważne jest ze względu na osiąganie określonego celu treningowego jakim jest obrona i walka realna, nie powinna oznaczać jednak zamknięcia na to co oferują rozmaite sztuki/sporty walki zwłaszcza w zakresie kształtowania konkretnych technik oraz metod treningowych. Na myśli mam chociażby boks, boks tajski, zapasy, jiu-jitsu, jkd, karate, mma. Wszystkie te style,chociaż w większości nie są z założenia systemami samoobrony, to wnoszą mnóstwo pozytywnych rozwiązań w zakresie rozwijania umiejętności uderzeń, kopnięć, chwytów, obron, poruszania się itp. Dla przykładu kroki i uniki stosowanie w boksie świetnie poprawią twoją pracę nóg i ruchy tułowia dzięki czemu będziesz trudniejszym celem, jednak w czasie agresywnego starcia nie jest polecane aby zachowywać się jak Muhammad Ali, skacząc wokół przeciwnika dla oszukania go, więc metoda jest dobra , ale taktyka musi się zmienić. Podobnie będzie z metodami treningu kopnięć rodem z muay thai, dzięki którym sprawisz, że będziesz bardziej mobilny, a wszystkie ruchy nogami staną się mocniejsze. Jednak zachowanie specyfiki treningowej krav maga wymaga odpowiedniego doboru narzędzi, a nie kopiowania ich na ślepo z innych stylów. To, że dana technika świetnie działa np. w zapasach nie znaczy jeszcze, że będzie można ją zastosować w brutalnej walce ulicznej, która jest o wiele bardziej nieprzewidywalna, ponieważ nie jest ograniczona regulaminem. Przykładów technik, które świetnie działają w jednym środowisku, a są mizerne w innym można by mnożyć. W naszej grupie treningowej krav maga Warszawa ćwiczymy w taki sposób, aby wykorzystać mocne strony rozmaitych stylów nie zatracając specyficznego charakteru walki obronnej nastawionej na likwidowanie asymetrycznych ataków. Najważniejsze, aby studenci i instruktorzy rozumieli złożoność przemocy i potrafili z nią sobie radzić przy pomocy najprostszych i adekwatnych dla danej sytuacji rozwiązań.